تحلیلی از سرمایه اصلی در اقتصاد بخش کشاورزی، اگربراساس آن چه درشماری از منابع علم اقتصاد گفته شده، عوامل تولید راشامل چهار مقوله: نیروی کار، سرمایه، زمین و کارآفرینی فرض کنیم، به باور بسیاری از اندیشمندان، محوری‌ترین عامل ازمیان آن‌ها سرمایه انسانی است.

به گزارش ندای البرز: رامین امینی زارع: دانش آموخته دانشگاه تهران| طبق تعریف؛سرمایه انسانی موجودی شایستگی‌ها، دانش، ویژگی‌های اجتماعی و شخصیتی شامل خلاقیت، تجسم در توانایی برای انجام کاری جهت تولید ارزش اقتصادی است.

سرمایه انسانی دید اقتصادی جامعی از انسان فعال در اقتصاد است، در حالی که تلاشی برای کسب پیچیدګی بیولوژیکی، اجتماعی، روانشناسی و فرهنگی است به‌طوری‌که در اثرات متقابل اقتصادی یا صریح با هم تقابل دارند.

پیش ترها،گمان می‌شد که نظریه‌ها، زمینه‌ای را منعکس می‌کنند که در آن بخش ثانویه اقتصاد نسبت به بخش سوم قادر به تولید زمان در بیشتر کشورهاست و در آن منبع مثلثی، همگن و قابل تعویض به سادگی به عنوان نیروی کار یا کار یکی از سه عوامل تولید است (دیگر موارد و ارزیابی‌های تبادل پذیر فرض پول و تجهیزات فیزیکی).

فقط به عنوان این که زمین به عنوان سرمایه طبیعی شناخته می‌شود و در خود ارزیابی می‌شود و عوامل انسانی تولید از این تحلیل مکانیکی ساده برای سرمایه انسانی ناشی می‌شود.

در تحلیل مالی فنی مدرن، اصطلاح رشد متعادل و هدف رشد مساوی قابلیت‌های انسانی و ارزیابی‌های فیزیکی اطلاق می‌شود که کالاها و خدمات ومحصولات کشاورزی را تولید می‌کند.

اهمیت فهم سرمایه انسانی بخش کشاورزی، در ایجاد توسعه اقتصادی بلند مدت ملل را نمی‌توان نادیده ګرفت.

انتظار می‌رود که سیاست‌های اقتصاد کلان همه ملت‌ها به سمت توسعه انسانی و توسعه اقتصادی متمرکز می‌شود. سرمایه انسانی ستون فقرات توسعه انسانی و توسعه اقتصادی در هر ملت است.

واضح است سرمایه انسانی متفاوت از سرمایه ملموس پولی به علت خصوصیت فوق العاده سرمایه انسانی برای رشد انبوه حول دوره طولانی زمانی است.

رشد سرمایه ملموس پولی به علت شوک‌های چرخه کسب و کار همیشه خطی نیست.

در طی دوره موفقیت، سرمایه پولی در نرخ نسبتاً بالاتری رشد می‌یابد، در حالی که در طی دوره بحران اقتصادی و تنزل، کاهش سرعت سرمایه پولی وجود دارد.

از طرفی دیګر، سرمایه انسانی به‌طور یکسانی افزایش نرخ رشد در یک دوره زمانی طولانی دارد، زیرا بنیان این سرمایه انسانی توسط ورودی‌های آموزشی و سلامت بنا شده‌است.

نسل فعلی توسط ورودی‌های مؤثر آموزش و سلامت به‌طور کیفی توسعه یافته‌است.

نسل آینده به وسیله تحقیق توسعه یافته تر در زمینه آموزش و سلامت متعهد شده توسط نسل فعلی دارای مزیت بیشتری است.

علاوه بر این، ورودی‌های آموزشی و سلامت اثرات سودمندی را در نسل آینده ایجاد می‌کند و نسل آینده ناظر بر نسل فعلی است. افزون بر این، میزان تشکیل سرمایه انسانی در نسل آینده بیشتر از میزان تشکیل سرمایه انسانی در نسل فعلی را می‌داند.

این مورد رشد انباشته تشکیل سرمایه انسانی به وجود آمده توسط کیفیت ناظر نیروی انسانی در نسل موفق نسبت به نسل اسبق است.

پس از این نگاه کوتاه به مقوله بسیار مهم سرمایه انسانی اگر به بخش کشاورزی باز گردیم درمی یابیم در کنار حدود ۴ میلیون نفر بهره‌بردار شایسته احترام که قریب به ۹۰میلیون نفر برخوان پرمهر آنان نشسته‌اند، مهم‌ترین سرمایه بخش کشاورزی هستند که می‌توان با حضور کشاورزان جوان و ماهر این سرمایه را تقویت کرد.

ازدیگر سوی،سه سامانه دیگر نیز جمعی از بهترین فرزندان میهن را دربرگرفته اند که عبارتند از مجموعه وزارت جهاد کشاورزی، بانک کشاورزی (که از بدو تاسیس درسال ۱۳۱۲ تاکنون برخورداراز بهترین کادرتخصصی فنی ومالی است) وسازمان نظام مهندسی کشاورزی ومنابع طبیعی که پتانسیل مهم وتوان بالقوه ای برای بهبود اوضاع پیچیده بخش کشاورزی دارند.

سرمایه انسانی که می‌تواند طرح‌های تحول آمیز (Transformational Projects) را بادانش اقتصاد و مهارت فنی ومحاسباتی خود ایجاد واداره کند، همین سرمایه انسانی متخصص است که باید بیش از پیش قدردانسته شود.

سخن آخر این که بازیگران و نقش آفرینان و به‌عبارتی افسران امنیت غذایی کشور، مسوولیت بسیار مهم تامین و تحکیم پایه‌های امنیت غذایی را بر عهده دارند که خود مولفه اصلی و بنیادین امنیت ملی درهرکشور به شمار می آید.