به نام پروردگار مهرآفرین
بشنو ازنی چون حکایت می کنداز جدایی ها شکایت می کند

توسعه سازمانی و بزرگداشت جایگاه والای انسانی، ” ۲۷ اردیبهشت، ” روز جهانی روابط عمومی و ارتباطات” بهانه خوبی است تا به این پرسش، پرداخته و پاسخ دهیم که آیا روابط عمومی و ارتباطات، آنچنان ارزشمند است که پیرامونش بیاندیشیم، نشست برپا داریم، گردهمایی ساز کنیم، بنویسیم، کتاب چاپ کنیم و سخن برانیم؟ این نوشتار کوتاه در پی دیدار دست اندرکاران و مدیران روابط عمومی کشور با وزیر ارشاد در آغاز هفته روابط عمومی برآن است تا به پرسش های یادشده با نگاهی گذرا پاسخ دهد. سرشت انسان با تمام کنش ها و واکنش هایش آمیخته شده با مهرورزی، همدلی و کنار یکدیگر بودن و پرهیز از جنگ، جدایی، دشمنی و کینه ورزی. در دنیای پر از سختی و رنج، تمام تلاش بشر در درازنای تاریخ، رسیدن به آرامش با و در کنار دیگران بوده و هست.

ندای البرز _ علی جهانی، مدیر پیشین روابط عمومی بانک مرکزی، بانک پارسیان و صادرات و پژوهشگر روابط عمومی و علوم ارتباطات اجتماعی: فراز و فرود زندگی، همواره ساختن بهترینها با کمک و همراهی دیگران در سایه گفت و گو و بده بستان های دادگرانه و برابر نیز آرزوی دیرین اوست. انسان آمیخته ایست از تن و روان، همانگونه که باید از پیکر خاکی خود که خانه روح اوست نگهداری کند، باید از روان خویش که هدیه پروردگار و جوهر بنیادین اوست به بهترین گونه پرستاری کند. با این نگاه اگر بپذیریم؛ بشر جانشین خداوند در زمین است و در دوران کنونی و در لابلای شتابنده چرخ صنعت و فنآوری های سخت، زندگی او روز به روز ملال آورتر از گذشته و پیچیده تر از پیش می شود، نه تنها باید به او و خواسته ها و حقوقش بیشتر توجه کنیم که اساسا چون او گل سرسبد آفرینش و مایه افتخار و مباهات پروردگار است، باید محور تمامی کارها و برنامه ریزی ها ” انسان” باشد.

همین نگاه ما را بر آن می دارد؛ بر این باور پافشاری کنیم و بیش از پیش در این عرصه بررسی، پژوهش و نگارش داشته باشیم. امروزه با پیچیده تر شدن و پیشرفت ساختار اجتماع بشری، ضرورت و نیاز جامعه و سازمان ها به “روابط عمومی و ارتباطات” نه تنها کاسته نشده که افزون تر از گذشته گردیده است. پرداختن به “روابط عمومی” همسو با دگرگونی ها و نیازهای روز انسان به مانند نهادی که می تواند به صورت نظام مند، برنامه ریزی شده، سنجیده و فرآیندی در راستای حفظ و گسترش تعامل و تفاهم مدیران، کارکنان، رسانه ها، ذی نفعان و مشتریان نقش بازی کند یک حتمی انکار ناپذیر است.

برای پاسخ به پرسش های بالا خوب است به نقش های بدون جایگزین روابط عمومی بنگریم؛ نقش حسگری، نقش پژوهش، پایش و شناخت پیرامونی، نقش رصد و هدایت ورود و خروج اطلاعات، نقش تصمیم سازی، ایجاد توازن و تعادل میان مولفه های ساختار سازمانی در درون و بیرون آن.این کارویژه هاست که درگام بعدی حوزه وظایف روابط عمومی را ترسیم می کند؛وظیفه مطالعاتی، پژوهشی و برنامه ریزی، وظیفه ارتباطات رسانه ای و مردمی، وظیفه تولید محتوا و انتشاراتی، وظیفه اقناع سازی و تبلیغاتی، وظیفه دیداری و شنیداری و دست آخر وظیفه تشریفاتی، زیبا سازی و نیکو گویی.چنین روابط عمومی است که از کسوت یک توجیه گر و یا واحد تبلیغاتی صرف، به نهادی برنامه ریز و تحلیل گر و در یک واژه در لباس “مغز منفصل مدیریت سازمان” رخ می نماید.

امروزه از دانش، هنر، صنعت و مهارت روابط عمومی به مثابه نهادی شبه مدنی و ساختاری منحصر به فرد و بدون جایگزین در راه روانسازی و تسهیل ارتباطات دوسویه بین دولت و ملت، سازمان و مردم، مدیریت و کارکنان و بخش های تولیدی،خدماتی و مشتریان نام برده می­شود.گسترش و توسعه علمی هرچه بیشتر “نهاد روابط عمومی” و بالندگی هرچه بیشتر “کارگزاران روابط عمومی” در زندگی پرشتاب و بدون بازگشت بشری و حیات پر استرس و ملال آور زندگی شهری و سازمانهای تودرتوی اداری به منزله نهاد روغنکار و روح نواز جامعه و رفتار مردمی است.

روابط عمومی فن و هنر زیبای برقراری ارتباطات مردمی به منظور اثرگذاری دقیق و شناخت افکار و خواسته های مردمی است. این است که آن را نه یک تفنن، پز و یا نمودار اجباری در گوشه ای از ساختار سازمانی و یا چرخ یدک!!! بلکه به یک ضرورت و الزام اجتماعی عصر کنونی تبدیل کرده است. امروزه کمتر سازمان پیشرفته ای خود را بی نیاز از روابط عمومی و تعاملات در مشارکت های سیاسی، اجتماعی مردمی می داند. روابط عمومی پل پایدار و سترگ ارتباط بین افراد جامعه و سازمان است تا با تصویر روشن افکار عمومی برای سازمان بتواند خدمات بهتر و در شان و جایگاه مشتریانش ارایه دهد و رضایت و همراهی مردمی را همواره بدست آورد. روابط عمومی روح منعطف، مهربان، تیزبین، دلسوز، دور اندیش و آگاه به احساسات و عاطفه هاست. روابط عمومی “نماینده افکار عمومی” است. به تعبیر زیبای پدر روابط عمومی ایران مرحوم نطقی: روابط عمومی وکیل مدافع ( باهوش و ژرف نگر ) سازمان و دادستان ( صادق و دلسوز ) مردم است. با روابط عمومی تراز، ضعف سازمان و مدیریت برطرف و نقاط قوت و توانمندی آن افزون و پویایی بی وقفه، توسعه پایدار و کارآمدی شکل می گیرد.