می‌توانید صورت مسئله را پاک کنید، سال‌هاست که بیمه‌ها در اقتصاد کشورها نقش مهمی پیدا کرده‌اند؛ از این موسسات به‌عنوان بازوی دوم بازار پول یاد می‌شود که در کنار بانک‌ها و بانک مرکزی، بازار پول را در جهان سامان می‌دهند.

به گزارش پایگاه خبری ندای البرز به نقل از اخبار سبز کشاورزی: نادر کریمی جونی| به خودی خود و طبق تعریق بیمه‌ها موسسات سودآوری هستند و اگرچه در زمره موسسه‌های حمایتی دسته‌بندی می‌شوند؛ اما از آنجا که تراز دریافتی و پرداختی ایشان همواره مثبت است و به اندازه دریافت، پرداخت نمی‌کنند یا مجموع پرداخت‌های سالانه‌شان کمتر از دریافت‌ها است.

این موسسات معمولا تراز مثبت دارند و به همین دلیل بسیاری از ثروتمندان و صاحبان سرمایه در جهان نسبت به تاسیس موسسه‌های بیمه اقدام کرده‌اند، از نظر تاریخی نیز بیمه‌ها از سوی یهودیان ثروتمندان و در کنار بانک‌ها تشکیل شده و در آن هنگام و در انگلستان تاسیس‌کنندگان موسسه‌های بیمه با استفاده از پول‌های جمع‌آوری شده و سرمایه‌گذاری آن توانستند تسلط خود بر مناسبات اقتصادی جامعه را گسترش دهند و تحکیم کنند.

حال اگر میزان پرداختی موسسه یا صندوق بیمه از میزان دریافتی آن بیشتر باشد، حتما آن موسسه نابود می‌شود و در کوتاه‌مدت از بین خواهد رفت. روشن است که تاسیس‌کنندگان موسسه یا صندوق بیمه بسیار پیش از تاسیس آن میزان سودآوری و توجیه اقتصادی یا صندوق را ارزیابی می‌کنند و می‌دانند که آیا میزان دریافتی حق بیمه‌ها از بیمه شوندگان کفایت پرداخت غرامت‌های احتمالی را می‌کند یا نه.

حدود چهل سال از تاسیس صندوق بیمه کشاورزی در ایران می‌گذرد، این صندوق از پشتوانه مصوبه مجلس برخوردار است و می‌تواند از بودجه دولت استفاده کند. از همان ابتدای تاسیس کاملا آشکار بود که صندوق بیمه کشاورزی وظایفی کاملاً حمایتی دارد و قرار نیست سودآور باشد.

این موضوع در اساسنامه و مانیفست صندوق هم دیده شده و از مطالعه این اساسنامه و توضیح حتی که درباره آن داده شده می‌توان دریافت که هدف‌گذاری برای این صندوق و فعالیت‌های آن سودآوری و تولید ثروت را شامل نمی‌شده است.

اگر این رویکرد پذیرفته شود آن‌گاه می‌توان چنین ابراز عقیده کرد که این صندوق در واقع وظیفه پرداخت یارانه و کمک به کشاورزان در مواقع سختی و بحران را برعهده دارد و اگر حق بیمه دریافت می‌کند نه این پول به اندازه‌ای نیست که بتواند پرداخت غرامت به همه کشاورزان را تامین کند، بلکه پرداخت حق بیمه ناچیز از سوی کشاورزان بیش از آن که برای تامین هزینه‌های بیمه باشد به معنا اعلام آمادگی برای مشارکت در اجرای بیمه و استفاده از کمک‌های دولتی است که از این مسیر تمهید می‌شود.

گاهی چنین به نظر می‌رسد که گویی کشاورزان افرادی کلاهبردار هستند و می‌خواهند از غرامت‌های ناحق بهره‌مند شوند؛ اگر چنین است چرا صندوق بیمه کشاورزی برای گسترش پوشش بیمه‌ای خود تلاش می‌کند؟

مقامات صندوق می‌گویند هر سال تقریبا ده برابر میزان حق بیمه دریافتی غرامت پرداخت می‌شود؛ آیا از این بابت مقامات صندوق منتی بر کشاورزان دارند؟ آیا وظیفه ذاتی صندوق همین حمایت‌ها نبوده است؟ پس اگر دولت و سازمان برنامه و بودجه وضعیت فعلی را نمی‌پسندند و نمی‌خواهند که برای پایداری کشاورزی در ایران هزینه و سرمایه‌گذاری کنند، می‌تواند صندوق بیمه را منحل کنند و به مشکلات پرداخت غرامت منفی صندوق بیمه کشاورزی پایان دهند.