ادبیاتی جدید در بیمه مرکزی متولد شد؟ نگرش جدید به ساختارهای فروش در صنعت بیمه در کشور در چند سال اخیر در حالی متولد و رشد یافت که بسترهای عملیاتی و قانونی موجود یارای پذیرش آن نبود اما سرنوشت این سکو‌ها توانست خالق یک گفتمان و ادبیات جدید در صنعت بیمه باشد؟

به گزارش پایگاه خبری ندای البرز به نقل از رازپول: با گذشت زمان و دگردیسی در سبک زندگی به ویژه در ایام همه­ گیری کرونا، رفته رفته استارتاپ‌های بیمه‌ای شناخته شدند.

هرچند اینشورتک‌ها در دنیا به عنوان یک پدیده بزرگ معرفی شده بودند اما در ایران این مفهوم بدیع بود و عقبه طولانی نداشت.

وضعیت استارتاپ‌ها با صنعت بیمه در یک سال اخیر فراز و فرودهای بسیاری را تجربه کرده است اما تعداد مشتریان آنها در حوزه بیمه‌های اجباری و برخی بیمه‌های اختیاری امروز نشان می‌دهد که مصرف کننده نهایی تغییر ذائقه‌ای یافته  و ترجیح می‌دهد، سبک خرید خود را در حوزه بیمه دگرگون کند.

موضوع از آنجایی برای مصرف کننده نهایی اهمیت یافت که مفهوم استارتاپ به او اجازه داد میان «نیاز» و «خواسته» تفاوت فاحشی متصور شود که این افتراق، کاستی‌های صنعت بیمه را هم در جهان و هم در ایران عیان کرد؛ تا جایی که توماس هیورلیمان مشاور ارشد یک استارتاپ بیمه‌ای معتقد است «برای رفع کاستی‌های صنعت بیمه لازم است فرآیندها ساده شود و تعداد طرف‌های درگیر کاهش یابد تا بشود قیمت خدمات برای مشتری کاهش و حاشیه سود برای بیمه گر افزایش یابد»

به رسمیت شناختن «خواسته» نزد مصرف کننده نهایی سبب شد تا او دیگر به مقوله خرید و یا تمدید که «نیاز» اولیه او به شمار می‌آمد، بسنده نکند و قدرت مقایسه و افزایش انعطاف پذیری در خرید را به رسمیت بشاند.

در عصری که خرید انواع محصولات و خدمات با افزایش ضریب نفوذ تلفن‌های هوشمند تنها با یک کلیک امکان پذیر است، صنعت بیمه در ایران نباید از سبد خرید محصولات مشتریان با این شیوه غافل می‌ماند.

در این رهگذر، استارتاپ‌های بیمه‌ای موفق شدند تا حدودی هزینه خرید خدماتی را که در صنعت بیمه به تشریفات پیچیده ارزیابی و اکچوئری نیاز قابل توجهی ندارد را پایین آورند و فرآیند خرید را تسهیل کنند.

نظریه‌ای که در علوم نوین بازاریابی معتقد است «به جای آوردن مشتری به محل ارائه خدمت، خدمت را در لحظه به نزد مشتری بیاورید.»

اما ماه عسل کارگزارن برخط یا استارتاپ‌های بیمه‌ای بسیار کوتاه بود چرا که در کشور تقریبا در هیچ موردی توسعه متوازن نبوده است.

تیم لطیف، رئیس هیات مدیره ازکی یک بازیگر از چرخه ارزش است که نه تنها قوانین بالادستی را به رسمیت می‌شناسد بلکه معتقد است در صورت ایجاد گفتمان سازنده راهکارهایی خلق می­شود که فضا برای توسعه همکاری‌های ارزش آفرین میان جامعه فروش حضوری و برخط گسترش یابد.

او می‌گوید جامعه فروش برخط نه تنها تهدیدی برای سایر فروشندگان بیمه‌ای نیست، بلکه سبب می‌شود فروشندگان حرفه‌ای در بیمه‌هایی که نیاز به بررسی‌های پیچیده اکچوئری دارند، توجهات بیشتری را به سمت خود جلب کنند.

لطیف می‌گوید: فروش، غایت مطلوب استارتاپ‌ها نیست بلکه حضور نوآورانه در حوزه ارزیابی و پرداخت خسارت، بازارهای ثانویه‌ای است که در ایجاد یک نظام واحد فروش در سایه همکاری بین کارگزاران این حوزه متبلور خواهد شد.

دیوید بچلر مشاور ارشد حوزه استارتاپ معتقد است «آرمان استارتاپ‌های بیمه‌ای، تحلیل و نگرش داده‌ای را به محور ارزش مشتری تبدیل می‌کند و به این ترتیب شتاب نوآوری افزایش می‌یابد»

نگرشی که لطیف در حوزه اعتبارسنجی به آن توجه ویژه دارد، او می‌گوید جامعه فروش حضوری بهترین کلونی برای برقراری یک نظام نوین اعتبارسنجی در کشور است، چراکه این کلونی با در اختیار داشتن اطلاعات پایه‌ای مشتریان و توان محاسبه ریسک پیرامون آنها می‌تواند مصرف کنندگان را اعتبار سنجی کرده و به آنها رتبه دهد.

اما مواجهه ادبیات نوآورانه پویا و استارتاپی با ساختارهای عمودی مکانیکی موجود در صنعت بیمه سبب چالش‌های زیادی در ماه‌های اخیر شد و نتوانست آن گفتمان به روز و ارزش آفرین را به جلو ببرد؛

در این میان یک حلقه، مفقود ماند و آن حلقه، تعامل در زنجیره ارزش بود ؛

کار از مسیر اصلی خارج و شرکت‌‌های کارگزاری برخط برای صیانت از منافع خود و اثبات حقانیت خویش، راه شکایت و گلایه گذاری‌ها را در پیش گرفتند، تا جایی که پای معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، شورای رقابت و کمیسیون تطبیق قوانین و مقررات مجلس نیز به میان آمد.

اتفاقی که تعجب ناظرین را برانگیخت. سوال این بود، مگر می‌شود بالغانه و نوآورانه اندیشید ولی نتیجه مطلوب نگرفت!

ناظرین نقش ارکان بیمه مرکزی در راهبری این گفتمان را تاثیر گذار اما کم فروغ می‌دانستند و بیان می‌کنند که نهاد ناظر نتوانست در آن مقطع نقش مدبرانه و حاکمیتی خود را به درستی ایفا کند.

بررسی ساختارها نشان می‌دهد که وجود لایه‌های انتفاعی در بیمه مرکزی که در دولت پیشین متولد شد، از توان نظارتی این نهاد دولتی کاسته و  نگرشی مبتنی بر سود و زیان را به شخصیت حقوقی این نهاد افزوده است.

در این گیرودار سامانه «سوئیچ» آمد تا «شفافیت» نرود، اما آیا شفافیت رمزی بود برای دخالت؟ یا چماقی برای هر دو طرف تا سربزنگاه و فقد استدلال قوی در دو حوزه کسب و کار و مدیریت و نظارت بر سر دیگری فرود آید؟

اما طراحان سامانه سوئیچ که در ابتدا بر این باور بودند که این سامانه احتمالا می‌تواند چراغ راهی باشد برای توسعه شفافیت، ظاهرا نتوانستند این ریل گذاری را در مسیر درست خود پیش ببرند و این سامانه از مسیر خود خارج شد و با تمرکز بر ساختار رسوب پول در کارگزاری‌ها نتوانست نقش واقعی خود را در سناریوی توسعه شفافیت در صنعت بیمه به درستی ایفا کند.

سوئیچ دستاویز و بهانه‌ای شد تا «رسوب» را هدف قرار دهد و حکم کرد رسوب پول در روابط کارگزاری ممنوع، اما آیا سوئیچ به روابط کارگزاری میان بیمه گران و سایر کارگزاری‌ها مانند کارگزاری سایپا و ایران خودرو هم تسری پیدا کرد؟

استارتاپ‌ها تنها یک خواسته داشتند و آن اینکه بتوانند همانند همکاران خود در بخش غیر برخط با مشتریان تعامل کنند. درخواستی که به نظر می‌رسد خارج از عرف نیست.

با آمدن مجید بهزادپور به بیمه مرکزی و توجه او به فناوری و نوآوری این نگرش به رویکرد قالب نهاد ناظر بدل کشت و باعث شد تا جریان تنش زای میان استارتاپ‌ها و برخی مدیران نهاد ناظر با گفتگو بازبینی شود و تمایل شرکت‌های نوآور برای خلق یک گفتمان مشترک افزایش یابد.

همین دیدگاه سبب شد تا در جلساتی مشترک حلقه‌های معیوب در مسیر رسیدن به نتایج قابل قبول قرار گیرد.

لطیف جلسات مشترک با رئیس کل بیمه مرکزی را دستاوردی برای توسعه  اکوسیستم فناوری در صنعت بیمه می‌داند و معتقد است ادامه این روند می‌تواند به ایجاده ارزش افزوده در صنعت بیمه و در نهایت افزایش رضایت مصرف کننده نهایی منجر شود.

رئیس هیات مدیره کارگزاری برخط ازکی می‌گوید: این گفت و گو‌ها سبب شد تا شکایت استارتاپ‌های بیمه‌ای از برخی نهاد‌ها تا حصول به نتیجه از مسیر تعامل متوقف، و راه برای توسعه گفتگوها در مسیر تعامل بازتر شود.

به نظر می‌رسد بهزادپور توانایی ایجاد تفاهم با این بخش از صنعت بیمه کشور را دارد، حتی اگر این گفتمان به قیمت توبیخ برخی عاملان و ایجادکنندگان سد در برابر این مفاهمه باشد و از سوی دیگر چرخه عمر استارتاپ‌های بیمه‌ای نیز به مرحله‌ای از بلوغ رسیده است که ضمن دوری از شتابزدگی و احترام به ساختارهای قانونی و به رسمیت شناختن جایگاه مقام ناظر، راه حل برون رفت از بن بست فعلی را در سایه ایجاد تعامل با نهاد ناظر جست و جو کند؛ نه راه حل دیگر .